რატომ კრიზისების ქრონიკები. ტომი პირველი. თავი მეორე კოღიტო ეძღვნება მათ, ვის დაბადების დღეზეც არასდროს არავინ ყოფილა. „ამომავალ მზეს, გახსოვდეს, ჩამავალი მზე სჯობია!“ სად ადამიანი კრიზისის სვეტში კოღიტო ერთხელ, ჩემს ბავშვობაში, ოჯახის რომელიღაც წევრი მკითხავთან იყო და იქიდან ამბავი მოიტანა, აი, ამდენი და ამდენი წლის ბავშვი რომ გყავთ სახლში, ეგ ძალიან წარმატებული იქნებაო. რატომ ,,ჩემი ენა 14 ანბანს შორისაა, ბრატ“ კოღიტო ყველაფერი დაიწყო იმით, რომ ერთ დღესაც ოფიციალურმა მოსკოვმა გადაგვიწყვიტა მოკავშირე ქვეყნების ენებს სახელმწიფო ენის სტატუსი ჩამორთმეოდათ. თუმცა, როგორც ამბობენ, სამშობლოს არვის ვართმევდით და არც არვინ უნდა შეგვცილებოდა. OMG ფართოდ მოჭუტული თვალები კოღიტო ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება დღე, როცა თვალისგახელისთანავე ხვდება, მისი ჟამი დადგა - აუხდენელი ოცნებების ასრულების. ასეთ დღეებში წმინდად გვჯერა, რომ ყველა უხილავი ძალა ჩვენს საკეთილდღეოდაა მომართული.. OMG იცხოვრე, რომ უსმინო კოღიტო როცა ისე გავიხრწნები, რომ ჩემი ნარჩენებიდან მცენარეები აყვავდებიან, როცა დედამიწა ერთ-ერთ სადგურად გადაიქცევა და ,,მეხუთე ელემენტი“ ფენტეზი კი არა, წინასწარმეტყველება აღმოჩნდება და ვიღაც ულვაშიან კაცს მართლა შეუყვარდება ხელოვნური ინტელექტი, მჯერა რომ ვიღაცას მაინც მოაფიქრდება, რომ ყურსასმენების ეპოქა დამთავრდა, რომ დროა მუსიკა სხვა დონეზე ავიყვანოთ და ასეც მოიქცევა.
